Stiletto, podłączane kolejno do wielu wzmacniaczy o różnorodnych parametrach, szybko pokazały, że mimo niższej ceny trzymają się firmowej szkoły brzemienia. Zarówno w mojej ocenie, jak i w ocenie wielu kolegów, którzy odwiedzali mnie podczas testu, wysokie tony i średnica tych kolumn to zjawisko zasługujące na wysokie uznanie. Pod względem żywości i bezpośredniości dźwięku nie znam żadnych kolumn w podobnej cenie, które byłyby w stanie zbliżyć się do Stiletto 6. Trochę głupio pisać w tak kategorycznym tonie, ale jak dla mnie, wysokie i średnica Stiletto, zwłaszcza we współpracy ze wzmacniaczem lampowym, to rewelacja. Wszelka muzyka kameralna, wokalna, małe zespoły jazzowe, to wszystko błyszczało kolorami, tętniło dźwiękami, wpływało prosto do uszu jakby bez pośrednictwa techniki. Stereofonia również okazała się znakomita, lokalizacja źródeł pozornych nie przedstawiała najmniejszego problemu, również oddanie atmosfery pomieszczenia nagraniowego było sugestywne. Opisując brzmienie muzyki za pośrednictwem sprzętu audio, często sięga się do metafory zasłony: że opadła, że nie udało się jej do końca odsunąć, że jak zza kotary, zza worka, zza koca. Raz nawet widziałem w opinii o jakichś szczególnie widać nieudanych kolumnach, że było jak zza koca azbestowego. Otóż tu nie ma koca, zasłonę udało się unicestwić w stopniu zbliżonym do tego, jaki wcześniej słyszałem u znacznie droższych zestawów ART Emotion Signature. Jak z tego wynika, stojąca za oboma tymi kolumnami szkocka rodzina Dunlopów z Troon jest dobra w odsłanianiu.
Pełny tekst recenzji.